Скопје и јас... 30.04.2014

Воопшто не бев воодушевена од помислата дек требит да одам Скопје. Ич. Не знам зш, ама не ме фасцинират како порано. Сум живеела во многу пубај градој од овај, и ништо не ми е вау или ново.
Искрено го пишам ова зш сакав да споделам нешо шо мојт на појќето од вас му се десило. На пример стартно, во Галеб-ство, имат еден шофер абе нон стоп шо е напизден, ни крив ни должен мојт да си го окркаш. Истиот шофер си љубит турбо фолк - од онај српско-бугарскион. Па 50 души ги вртит во Дантевиот Пекол до осми круг, зш во деветти веќе сме Скопје и излегвиш од автобусон ко то животно прашање да е.

После то имат неколку ситуации шо не мојш а да не ги избегниш во автобус :
Она спроти тебе ко ќе сејт млад пар ( под млади мислам пост тинејџерски 19-20 години) и слушаш само пљас пљус, се вртиш и глеаш  јазици летет насекаде, па место нив тебе ти е незгодно.
Зад тебе ко ќе сејт дедо или баба најадена превентивно лук, па секогаш ко ќе сакат да седнит пубо го фаќат седиштено од двете страни и влечит за да се поткренит( а зш е расипано и ти со седиштето) добро, ама барем коса да ми остаеше,и исто, си кашљат во тебе.
Најомилено ми е она тој покрај тебе да купит на стража чипс или мекица, да те замрсит во јакната и да ти речит : сакаш?

Никогаш( колку шо се сеќавам) не сум ја пробала мекицата од стража. Мртва сериозна сум. Не знам зш. Мојт зш побитно ми е да си купам еспресо од лук оил, него мекица, и без то после целата мирисам ко јас да сум ги праела зш сите во автобусот јадет.

Стигвиш Скопје, туриват. И без то прст пред очи не се глеат. Убо тука шо живеам.Дома досадно, сама. Важно на скопскине канали имат еден куп исцелители шо может да те смеет ко ништо до 4 сатот сабајле, барем мене. Се чудам шо ојт по земјава.
И си викам, ајде да излезиме. Сама - сама. Чадор ич,ама си реков сакам да видам шо имам пропуштено за година дена.  Не ги имав видено сине споменици, а и бродојне во Вардар имаја шанса да се одкответ, па во случај да требаше да биит некој позади кормилото да се најдев.....
И така си тргнав, сама.

Она ко ќе поминит кола во вирче и за влакно ќе се поттргниш, па ке ти олеснит, за некој пешак со нога да цапннит и да те напрајт појќе бербат од шлепер, или ко ке сакаш да скокниш вирче, ама краток си во нозете па го фткаш рабон од тротоарон и до колејнци си воден - е то ми се деси, и не ми сметаше.
Ги немав сменато бришачиве на наочариве па мораше да ги стам в џеп. Можев да го осетам дождот.Дап. И стварно е...Одвај гледав, римејлот ми беше растопен и сто посто изгледав ко некој да ме имат тепано два дена- без престан, и пак не ми сметаше.
Дури не ми ни сметаја патролите на полицијата која ми мафна, зш сама ко чукната шетав.
Поминав со раката по работ на онај мостон, железнион, нов шо е.... ладно железо....ама фино чуство за миг да ги бришиш безбројните капки дожд, за во истиот миг како да не си го напрајл то.

Не се трудев ни да си ја исцедам косата, не би сменало ништо.
Скопје - Центар. За миг ми беше убав, раскошен, иако беше каллив и заспан, уморен и за некој досаден. Ми беше убав. И тогаш ми текна, па да.... Го сакам дождот, затоа.....