Прстен 31.10.2012

Тој : Како мислиш без обврска-врска?
Таа : Не сакам врска,сакам онака само...без обврски...Знаеш,се јавуваш на телефон кога сакаш да потрошиш некоја енергија и тоа е тоа.Без долги разговори на телефон,без валентин мечиња и срцепарателни пораки и без она Те Сакам...
Тој : Добро...Кога сакаш да се видиме?
Таа : Па,ќе ти се јавам.
Разговорот се водеше ноншалантно,без треперење на ниеден од гласовите.
Таа : Кога последно бевме заедно?
Тој : Па,пред еден месец...Тоа беше нашиот трет пат...
Таа :Хммм...(значи 4 месеци без обврска)...Интересно...Летово навистина немавме време да се видиме....А разбрав и дека имаш девојка...
Тој : Не е ништо сериозно,онака,ме знаеш...не сум за врски...Или како што викаш ти....без обврски...И онака таа не е од овде...
Таа : Навистина? Од каде е ?
Тој : Од Австралија...
Таа : Ах,тоа е онаа девојка што ја запознав кога се сретнавме? Добар избор.Знам дека ќе завршиш со неа...Конечно ќе можеш да побегнеш од Македонија;а не е некако постара од тебе?
Тој : Да...да ти кажам порано ми беше смешно и прилично зборував дека никогаш нема да можам да се замислам со некоја постара од мене...ама ете...

Пред некоја ноќ...Додека воздишките гаснеа на нејзините усни : Што правеше денес?
Тој : Бев до златара.Барав прстен.Ќе имаме гости од Австралија.(блага насмевка на неговото лице)
Таа : Зарем не ти реков дека ќе завршиш со неа. Предчуствував.Знаеш женска интуиција.(нежно го потчукна по рамото; нивните тела сеуште гореа од водењето на љубов)...Знаеш,не се плеткам со женати мажи...
Тој : (само ја погледна и ја погали по косата) Тоа нема да биде уште некои 6-7 месеци.
Таа : Ја сакаш?
Тој : (ја заврте главата и стана да се облекува) Мислам дека треба да си одиме...Утре сум прва смена на работа.Навистина нема да можиме да се гледаме додека е таа тука.
Таа : Па се надевам ќе ме поканиш на свадбата.
Тој : Секако...( и обајцата знаеа дека тоа нема да се случи,дека оваа ноќ беше последна која ја поминаа заедно)
Таа : (стана и го намести креветот кој беше уште топол и кој мирисаше на нивните тела...Гасејки ја ламбата ја затвори врата од нивната не-врска)

Кармин

06.02.2011(nedela)

Beshe nekade 21 casot koga go povikav taksito.Telefonot beshe uporen vo negovoto zvonenje,a i pritiskanjeto na cvenata slusalka od mojata strana  samo ja zgolemuvase upornosta na lichnosta koja se trudese da me dobie.- Docnish-glasese primenata poraka od strana na licnostite koi go ocekuvaja moeto pristignuvanje…Idam,idam razmisluvav glasno dodeka ja zatvorav vratata od taksito.Dobiv zbunuvachki pogled od strana na taksistot koj go zabelezav vo retrovizorot.

-Na gradskiot plostad.Od najavuvanjeto na ulicata koja treba da bide krajna destinacija,taksistot go namali tonot na radioto I se obide da zapochne razgovor.

-Slushav deka ke vrne vecerva

Mu upativ samo nasmevka…Pa ako saka I neka isturi dozd…po gavolite bash I ne me interesira mnogu….pomisv…-Eve me pristignuvam za nekoi 5 minuti!-lazev vo pratenata poraka….sigurno ke mi bidat potrebni povekje od 15 za da stignam do dogovorenoto mesto…

-  70 denari. So kisela nasmevka plativ I so ednata noga nadvor go cekav kusorot.Pa navistina,mislam deka po poevtinuvanjeto na benzinot treba da se namali I tarifata na taksistite,ednostavno ne ograbuvaat.Ja zatvoriv vratata od avtomobilot I pobrzav kon barot.

Me deleja nekoi 300 metri pat koi za moja nesrekja bea pokrieni so onie golemi kamenja,znaete,kaldrma koja e avtentichna za stariot del na gradot.Uhhh,bash denes trebase da gi oblecam obie konduri…Sto ke mi nedostigase ako oblecev niski kako sekoja obichna devojka koja docni….Koga bi imala pari bi gi donirala so cel da se asvaltira patot;koj znae kolku salonki se zaglaveni I ostaveni po ovoj “dobar” stiklokrsac.

Brzajki,se liznav na poistaknatata sahta koja normalno,ne ja vidov, I zavrshiv na kaldrmata so ispruzeni dlanki I glasen izvik…Po ispravuvanjeto proveriv,dali nekoj me vide,koga utvrdiv deka nema nikoj vo mojata okolina,si dozvoliv da utvrdam dali sum cela.Pa dobro sto moze da bide poloso vo ovoj moment sem skinatite hulahopki?….sekako,po gavolite po vtor pat…sigurno haluciniram….ne….pochnuva da vrne….i sekako ne mozev da go ostvaram mojot prethoden plan…sega vekje ne brzav….

Telefonot prestana da zvoni….sigurno se otkazale,pomisliv,znaat deka sekogash docnam…

Ajde,Nadja si pomisliv….Ke stignesh….Cekorejki po niskite koi gi isturase dozdot pocnav da gi primetuvam i nestata koi me sledea.Kako na primer dozdot,vertot I ostanatite negativni nepogodi koi gi nosese ranata zima;kaldrmata koja bese neizbezna da se pomine pri sekoe moe izleguvanje.ljubovnite maki koi redovno ja angaziraaa mojata glava I prijatelite od koi nikako ne sakam da se otkacam.Dobro,navisitna ubavi raboti-zakluciv.

Ajde,povtorno se bodrev ushte malku….Ete sum stignav…Pred mene se pojavi ulickata vo koja stoese skrsena svetlecka reklama Jazz Inn I vrata koja trese da ja turnam..

Uh,konechno stignav…Dobro,samo da poglednam na sto licam-ja otvoriv tasnata so cel da pobaram ogledalo,za koe ocigledno milsev deka sum go stavila,no se setiv deka go ostaviv na natkasnata vo kupatiloto,dobro,ajde poklonite,uhhh se nadevam deka ne gi rasturiv….Ajde,dosta komplicirash,vlezi….Za da vlezete vo ovoj noken klub potreben vi e pogolem napor za da ja turnte vleznata vrata(ako ste pripadnik na zenskiot pol).Na vtorata vrata me precekaja I vinovnichkite za ovaa odlucuvacka nok(koja podocna ke svatam zoshto odluchuvacka),nasmeani.

-Pa dobro,Nadja,dali nekogash vo tvojot zivot ke bidesh tochna?!-dobiv prasalen pogled od strana na Ivon,I nasmevka od strana na Jasmin.

-Da,naredniot pat,mozebi…-se nasmeav.

Ivon I Jasmin bea sestri bliznacki koi stanaa vazen del od mojot zivot.

Bea navistina ednostavni,nasmeani,harizmatichni I iskreni sto mislam deka so niv navistina nikogash ne moze da vi bide dosadno.

Posle ona sto go nauciv od strnana na neuspeshnoto 8 I pol godishno prijatelstvo so Marija,mozam da kazam deka navistina postojat nekolku vidovi na prijatelstva –dobri,I navistina onie koi traat cel zivot- sestrite spagjaat vo ovie vtorite.

-Eve,mal znak na vnimatelnost od moja strana-Chestito diplomiranje I se nadevam ke se sobirame samo za ubavi momenti!- cestitav pregrnuvajki gi.-Fala-ednoglasno odgovorija.Dodeka Jasmin gi zemase poklonite,Ivon me smesti na moeto mesto pokraj Enna-mojata bratucetka(bliska drugarka na gorenavedenite sustestva),I Anna(moja poznanicka,koja pokasno ke prerasne vo drugarka,I bliska so bliznackite I Enna).

-Pa dobro zosto se zadrza?-me prasa Enna,no I Anna sakashe da go slushne odgovorot…

-Znaete,standardni problemi…-se obiduvav da se opravdam….zgora na se I padnav I gi skinav hulahopkite.Zabelezav nasmevka na nivnite lica…ednostavno obozavavme da se zasmevame edna so druga za nasite blamazi koi cesto gi pravevme.

-Sto ke pies?

-Sto mi nudish?

-Pa dobro Nadja se naogjas vo Jazz…Sto sakas?-me posluzi Jasmin

-Crveno vino,kolku da se zagream!

Jazz Inn pretstavuvase povekje od nokjen bar za nas.Kultno mesto, vo koe mislam deka stanavme inventar vo istoimenoto.Se sekjavam koga imav 15 godini doagjav na ova mesto,no nikogash ne sum ostanuvala predolgo;mozebi poradi toa sto ne bev naviknata da sluzam Jazz muzika,se kolnev deka mi gi para usite,za razlika od sega koga ne ja ni slusam koga sviri,ednostavno se naviknav da ja slusam I doma…kolku li samo se menuvame.Jazz Inn beshe vo sopstvenost na bliznachkite,pa ja bea organizirale nivnata diplomska zabava tokmu na ova mesto.Bea posluzeni neprikosnoveni zaguski od strana na nivnata majka,no sepak nas povekje ne interesirase alkoholot.Masite bea podeleni taka sto na edna strana sedevme nie(mladite) a na drugata masa sedea nivnite pobliski rodnini I prijateli na roditelite.Togash se sluci I presvrtot na mojot zivot.Vo Jazz vleze I lichnosta vo koja podocna ke se zaljubam I odlubam vo eden kratkorocno-dolgorocen period od edna godina I sest –sedum meseci.

-Enna,koja e lichnosta koja vleze?-prasav,obiduvajki se sto podiskretno,no koga ja prasuvate Enna,veruvajte,diskretnost ne postoi vo nejziniot rechnik.

-Mislish na onoj,I ja nakrivi svojata glava na levo pokazuvajki na lichnosta za koja prasuvav.Pa,toa e dobar drugar na Itan-bratot od Jasmin I Ivon,mislam deka se vika TI.

-Aham…Zosto pak TI?!?! Se prasuvav,(moetot prv decko se vikashe TI,taa vrska ne traese dolgo)dobro,da ne brzam so zaklucoci…

-Sto znaeme za nego?

-Pa,jas ne znam mnogu,znam deka e postar od nas nekoja godina,od tebe 5,I deka studiral na praven.Povekje informacii ke dobiesh od bliznackite,I ako moze da ti dam eden sovet –Tvojot odbranik e sovinist,ne e licnost kako za tebe.

-Fala na sovetot.Normalno sto mozev da ocekuvam od sebe ,sekogash se zaletuvam po takvi…

Ostatokot od nokta bese ispolnet so mnogu smea,pijani frazi na koi mislam deka retko koja od nas ke gi pamti.Otkako guzvata se namali,se pribliizivme I formiravme eden poblizok krug na luge.TI sedese nasproti mene.Togash go otkriv negoviot pogled,za koj bev sigurna deka toj ne znae deka go poseduva.Poglednav na casovnikot,- uh navistina e docna….Zalam sto moram da ve napustam,se gledame utre.Navistina preterav so vinoto,pa Jasmin mi pravese kafe za da ja povratam mojata prirodna boja na obrazite-bev bleda kako list hartija.Nabrzina se pozdraviv I izgushkav so prisutnite I se upativ kon izlezot.

Nadvor,dozdot si ja imase zavrseno svojata rabota;se bese poplaveno,ili taka jas si mislev.Poglednav nagore,oblacite bea dobile nekoja bledo sivkasta boja,koja bese osvetlena od strana na mesecinata koja tvrdoglavo se probivase krsejki gi na nekolku delovi.Ne mozev da zabelezam ni edna zvezda,verojatno ispadnale-se nasmevnav ironicno.Ne zabelezuvajki gi pominav barite koi gi ispolnuvaja procepite na golemite kamenja I stignav na plostadot.Ne…denes ke odam peski.Casovnikot pokazuvase 2 casot posle polnok.Posle nekoi 17 minuti se najdov doma pred kompjuter kako go baram nego.Pa I ne mnogu razmisluvajki mu prativ poraka vo koja pisese deka mi se dopagja.Se ushte se sekjav na datumot 7 februaru 2011.Koga svativ sto napraviv-porakata bese pratena.

Utroto se razbudiv so teska glava I zgolemena tezina na ochnite kapaci.Sekako ne bese utro;imase pominato pladne,a vo stanot bev jas,vodata koja neprekinato ja konzumirav(I za koja mislam deka preterav vo eden moment) I porakata na mojot kompjuter.

Nadja,sto napravi prethodnata vecer?-se prasuvav,obiduvajki da se setam na detalite napisani vo porakata koja ja isprativ.Ne trebase da vlozuvam napor za da istoto…..porakata bese zacuvana vo mojata posta vo prateni poraki…Morav da gi izvestam prijatelkite,morav da go doznaam nivnoto mislenje.Mislam deka tie mi bea brza pomosh posle cel eden den.

-Alo….uh….znaci Ivon nikogash ne go cuva nejziniot telefon vo blizna koga najmnogu treba da go ima….Alo….ajde kreni vekje ednash….Zboruvav sama so sebe,nervozno setajki pokraj kompjuterot.Se otkazav….Mora da pocekam do vecer za da im raskazam.

 01.03.2011( vtornik)

Se zaljubiv…Da…povtorno…ve molam ne se smeete.-Isgovoriv dodeka sedevme na sankot vo Jazz.Dobiv zacudeni pogledi I klimnuvanje:prodolzi cekame da ja raskazes prikaznata.

Znam,znam…premnogu chesto go pravam toa,se nadevam deka I ovoj pat nema da bide zasekogash,veruvajte I jas ne go posakuvam toa,no ete me pogodi kako ….Ivon me prekina vo toj moment-grom od vedro nebo,po shto iznudi nasmevka na ostanatite prisutni.

-Da,rekov,znam deka e izlitena fraza no ne mozam da se setam na nekoja druga.Enna me pogledna prasuvajki me so sivkasto zelenite ochi dali stanuva zbor za lichnosta za koja se rasprasuvav,potvrdno gi zatvoriv kapacite na moite oci.Pa dobro,eve sega,ve molam da ne me brzate…-Dobro,samo nemoj da trae so denovi tvoevo raskazuvanje-me prekori Jasmin dodeka ja dopolnuvase svojata casa so gin.

-Dobro,sega ke vi go opisam sreknikot,iako voopsto ne iszgleda taka.Hm,namurten,inaetcija I ljutko ;ha,da,toj e onoj koj e sekogash vo pravo pa duri I ako nadvor gree sonce toj ke ve ubeduva deka vrni,pa od faktot shto ke ve dovede do rabot na nervozata ke popustite.Zabelezav prasalni pogledi,I pogoduvacki nasmevki na moite prijatelki…

-Ne,zarem…???? Zarem e onoj koj mislam???-prasa Ivon…dobro ke prodolzish ili jas da prodolzam.Moze vaka: Toj e iden advokat koj so zadovolstvo ke ve pikne vo zatvor iako ste nevini…Pa pogoduvate?

-Nadja…pa kako mozeshe? Zarem…Dobro devojko….kaj ti se ochite?-dobiv eden kup prasanja od strana na moite prijatelki,samo Anna me pregrna I mi podari edna uteshna nasmevka.

-A shto si nekako nervozna? Sigurno toa ne e sto sakase da mi go kazesh toa pretpladne koga uporno mi zvonese? Nadjaaa….shto si napravila?

-Pa…-pochnav nekako nesigurno…Mu pisav,taa nokj mu pisav,no dali bese dovono pismen za da go procita toa?

-Stooo?-koga samo bi imala aparat za da gi slikam vo toj moment nivnite izrazi,navistina,tolku smeshni I zbuneti shto pocnav da se smeam.Vo toj mig site pogledi bea upateni kon nego.

-Hm,pogledni go,komentirase Enna,nevozmozno e da se dobie bilo kakva informacija od negoviot izraz,dobro mozebi toj e nekoj koj sovrseno gi krie svoite emocii.Nazdravuvam za Nadja….samo ne mozam da se ubedam deka si mu pisala.Bravo.

-Dobro,ajde da razgovarame,shto te privlece kaj nego?-prasa Jasmin

Pa…negovata misterioznost,a najcesto takvite ne krijat nishto.Pocustvuvav tapkanje na moeto ramo,Anna bese moja tesitelka vo toj moment,iako nemav nekoja posebna pricina za taguvanje.

-Nadja,chovekot e sovinist,I samata nabroja nekolku negovi negativni karakteristika,ocigledno pozitivnite ne sme gi otkrile ni nie.Ne bi sakala da te gledam da patish,a znam deka ne go zasluzuva toa.Edinstvena rabota shto mozam da ja zabelezam,e toa sto toj ne izigravase klovn,I ne spomna nishto barem ne ovaa vecer dodeka sme ovde I pred nas.Ne e za tebe.-majcinski izrecitira Jasmin.Ne znam zoshto e takov koga stanuva zbor za ponezniot pol,izgleda e operiran od custva ili nekoja pametna ubavo mu go pokazala mestoto pa sega se dvoumi-se nadovrza Ivon.

-Kako I da e resiv da ne se zamaram premnogu.(dobiv pogledi koi ne vetuvaa mnogu)Pa I ne se zamaram-prodolziv.Ne mislam na nego mnogu cesto(se nasmeav utesuvajki se sebe si znaejki deka vekje pocnuvam da ja gubam glavata)Pochnav da razmisluvam koga mislm na nego…Na utro…Da…znaete onie moment koga sakate da vidite neshto ubavo so shto ke vi zapochne denot…ne deka e tolku ubav…koga bi mozela da prilozam fotografija.

Ivon kako da mi gi citase mislite.-Ke go prebolish,se nadevam shto pobrzo ke najdesh druga ljubov.Ednostavno ne  zasluzuva da pomisluvam na nego nautro.Zamisleto,vo celiot haos za shto pobrzo da izlezam od doma I da odam na fakultet,jas mislam na nego,I potoa docnam.Sepak retko koj od vas pominuva 15 minuti pred ogledalo prasuvajki se zoshto bas toj?

-Alo…Nadja…kade zamina…-Anna go povisi svojot vocal I me vrati vo Jazz.-Ne te zasluzuva,veruvaj mi-ova bese prviot sovet koj mi go podari so iskrenite crni oci koi zracea so nemir I vozbudenost.-Ajde,TI,te molam donesi ushte edna  tura da proslavime.Anna bese licnost koja sakase da si poigruva so nervite I trpenieto na drugite,no toa go pravese dobronamerno I so namera istoto da go iskoristi za da ne zasmee nas.

Gi krenavme casite:-Para nosotras-glasese cestata zdravica koja sekogash koga nazdravuvavme ja izgovaravme glasno I dominantno,zatoa stho mazite nemaa dopirni iluzii so nas vo toj mig.Posle nekolkute zdravici,mrdanjeto so kolkovite I zboruvanjeto na besmislici go napustivme Jazz I go ostavivme vo istiot onakov sjaj vo koj go naogjavme sekoja naredna nokj,sem onie posebnite.

Дожд 16.05.2011

Навистина не постои ништо поубаво од поврзување на себе си со природата....Босото трчање по дождот додека другите брзаат да се скријат од истиот е навистина момент кој треба да се проживее...Навистина прекрасно е чуството да си сам на брегот кој постојано е заплискуван од брзите бранови кои го наквасуваат и остатокот од телото за кој мислиш дека е сув....Ноќта беше "крунисана" со не така моќниот митински огномет...Навистина не брзав никаде....Само замислете го чуството на милионите капки кои се слеваат по вашето лице....влажната коса ви ги прекрива уморните очи и за миг ви нуди спокојство....Небото е прикриено со слаба магла предизвикана од експлозијата на човечките воздишки.Се додека умот ви скита некаде во ноќта сваќате дека седите на едно место непомрднувајки го вашето тело...не дека не сакате....навистина станува ладно од слабиот северен ветер кој цел ден провејува,и дождот кој не мисли да престане да врне....барем не ноќва....Луѓето навистина како да заборавиле да комуницираат со себе.....и кога го прават тоа упорно не сакаат да ја слушнат другата страна...парадоксално...да...навистина поврзувањето на себе си со природата е исто како поврзувањето на мајката со своето новороденче....нераскинлива врска......сепак не би ви препорачала да шетате боси по дождот...барем не сеуште......

ЕУтаназија за Македонија 20.10.2012

Си било еднаш едно мало транзициско државче кое се наоѓало на крстопатот наречен Балкан.Како носечки пешачки премина било газено,претрчувано а и неретко покрај него биле направени и големи собраќајни несреќи,и сето ова се случувало додека Македонија била во коам.Навистина,кома која трае повеќе од 20 години.
Ако земеме да провереме што навистина кома значи ќе го потврдиме она што веќе лаички го знаеме.Цитирам -Кома е состојба на длабок патолошки сон од кој болниот не може да се разбуди ни со најјаки дразби или на македонски претставува медицински феномен во кој целата активност на мозокот е исклучена,моториката и движењето на екстремитетите заостануваат,сем виталните функции(дишење со помош на апарати),хранење (преку венски инфузии) и нормлано тука е работата на срцето кое чука како кај нормален човек.
Дијагностицираната кома кај нашава Македонија изгледа вака :
Активност на мозок...хм...Владава и опозицијава и тоа како ни се активни,но не го користат премногу нивниот мозок-значи не постои никаква мозочна активност; моториката и движењето на екстремитетите заостануваат...па добро бе луѓе- економска криза е плус ако добро ги пратите и едните и другите,првите ќе ви кажат дека Македонија е во позитивна рецесија алијас Латас (економски сеуште непознат поим), извозот,туризмот и нормално инвестициите се во пораст, а вторите ќе ви гувеат како млади невести и ќе ве убедуваат во спротивното.Па кога ќе ги собереме 2 и 2 и ќе добиеме 5 ќе утврдиме дека никакво движење на моториката не е застапено. Витални функции : дишење-храна...Ова си го овозможуваат некои 20 тина проценти кои не живеат од социјални случаи,кои не се затекнати од некои од претходните 2 фази или оние кои не живеат во Македонија; и нормлано срцето...Па народе видете тоа сме НИЕ.Ние кои упорно ја одржуваме во живот оваа наша Македонија- Македонците.Ете...раширена демагогија и прост патриотизам.
При следење на оваа состојба,докторите и набљудувачите решаваат да се изврши ЕУтаназија врз Македонија.Па,добро кога ќе размислам 20 години кома и не се баш надежен период за будење.Значи,зошто да се трошат сретства за одржување во живот кога може да се изврши -Убиство од благородни причини-ЕУтаназија?
Лаички,кривично-правната дефиниција на ЕУтаназија претставува лишување на живот на лице кое подолго време се наоѓа во кома,лице кое трпи неподносливи болки,нормално во согласност со блиските со можност на донирање на срцето и другите органи.Или преведено на нашки,кога ЕУтаназијата би била извршена Македонија нема да постои...секако би била северна,источна или друга некоја страна на светот согласно од блиските...Па кој е поблизок до ЕУтаназијата од нашиве прекрасни политичари? А, можеби,мои србомани,бугарофили и останати продадени души да се донирате во некоја блиско-далечна будна држава.
Да се надеваме дека Еутаназијата ќе биде одложена.
Можеби конечно Македонија ќе ги отвори очите !

Екстра вештачко дишење за Грција? 27.10.2012

Диши...недиши...Не можам да видам најдобро...Ајде Грција...После првото некако почна да ги придвижува трепите,но недоволно.
Сигурно адреналинската инекција од Германија не била доволна...Одиме уста на уста...еден,два,три...во центарот на Атина...Кој ли знае што се случува во внатрешноста на организмот.Кога ја извлекоја Грција од океанот на кризи,беше во безсознание.Затоа викам Екстра вештачко дишење.Никогаш не се откажуваат од неа.Сигурно многу им значи штом упорно сакаат да ја бакнуваат.
Кутрата несвесна Грција.Само таа си знае како и е.Ја бакнува некој што не го сака,некој друг и ги притиска градите(овие вторите притискаат на лошо место,изместија неколку органи на респираторниот систем што резултираше со- ненормално незадоволен народ,будење на пензионерската свест,палење на знамиња,судир помеѓу полицијата и народот сето тоа зачинето со неколку молотови коктели).
Зошто едноставно не ја остават да си умре?
По што тоа е таа толку важна? Внатрешните органи и се страшно уништени-не може да бидат искористени за трансплантација,не стои најдобро со комшиите и воопшто целото маало,не и се знае точната дата на раѓање и тоа од каде таа потекнува...Па зошто тогаш толку упорност?
Можеби тоа би било смрт на ЕУ,а не само на Грција.Можеби со тоа ако ЕУ не успее да спаси една ваква држава,нема да може да се избори со ниедна друга криза.Како што следам,некако слабо и котираат акциите на берза.
Само замислете,кога Грција би ги ококорила очите,нема да има потреба да и се забрагодари на ЕУ алијас Германија алијас Меркел,дури може слободно да го заборави тоа и да си продолжи да си глуми смрт.
Ако,само ако....троши си го за џабе кислородот на твоите граѓани Германијо,штета што Грција одамна дише на апарати,па твоево уста-на уста е застарен метод!

Мисла 24.04.2012

Кога би постоела некоја направа за читање мисли? Знам на што помислувате? Не! Воопшто не! Ако ги читаме туѓите мисли би немале време да ги слушнеме своите.
Мислам на направа која во еден ваш миг на творештво,вашата мисла неселективно ја става на хартија онака како што е замислена,без филтрирање,граматички исправки,дијалектски правилен правопис и др. бла бла литературно укоричливи елементи.
Сепак,при брзо пишување не мислите дека страда вашиот лев или десен зглоб,нормално зависно со која рака пишувате и во каква положба творите.Мислам дека е невозможно пенкалото да ги претекне мислите,па и додека пишувате ги делите зборовите на слобови и запишувате онака како што сакате да звучи.Кога некој би ми ја погледнал тетратката би знаел на што мислам.
Концептирајки ги текстовиве,размислувам за аудио-снимање на истите т.е. воопшто да не ги пишувам,само она : штракаш на црно копче на кое пишува REC светка црвено  почнуваш да ги филозофираш кристално чистите појави  од твојот ум,општество,па и умовите на твоите блиски.Вака кога го пречитувам горенапишаното со цел да продолжам воопшто не ми звучи страшно,но...истото и да го слушам?! Хмм.Се предомислуам.
Зарем неслушнатите мисли би можеле да сменат нешто? Но,ако се кажани тие едноставно престануваат да бидат мисли.Бледнеат во просторот помеѓу двајца соговорници,кои мислите ги преточуваат во литературно сематичка реченица која започнува или завршува со : Мислев да ти кажам ама...Јас мислам...

Временска машина 18.03.2012

Сигурно постои момент во вашиот живот кога посакувате да не сте се родиле,да заспиете и да не се разбудите; или да ве замрзнат во некоја хибернирачка состојба,па после некои 10 години да се разбудите.
Да ги отворите очите кога технологија еднаш за секогаш ќе го достигне својот крај,кога работата е на средината на доброто(тргнувајки од она-во иднина ќе биде подобро),кога престануваат поголемиот дел од вашите проблеми,кога работата што сте сакале да ја завршите е готова,кога вашите блиски конечно ќе ве разберат,и,да кога вие ќе се дознаете себе си.
Кога ќе размислам подобро,таквиот момент е се почест,така што имам чуство дека сум хибернирала некои 20-30 години,но ништо не се сменило.
Дали луѓето би биле посреќни кога навистина би постоела некоја временска машина за патување во иднината и враќање во минатото.И,ако постои дали би имале храброст да погледнете во иднината;бидејки постои шанса она што ќе го видете да не ви се допадне,па да се вратите назад.Или...минатото...ако го направам вака...па тогаш не би го запознала овај/оваа;не би ме запознале со мојот нов шеф,не би добила бинго,не би поминала тогаш...
Но зарем со менувањето на нашето минато не го менуваме и минатото на оние кои биле инволвирани,а со тоа и нивната иднина? Мислам дека луѓето не размислуваат дека со тоа ќе сменат и еден цел нечив свет.
Временска хибернирачка машина...Те носи во минатото,но ти си ист...добиваш предизвик да смениш една единствена работа.Следува прашањето- Која? Ух...од каде па таа идеа само една работа? Зошто да не се две или три или десет? Реков една,не претерувај...Па добро,ајде да видиме...хммм....Како и да е,додека размислувам што би сменала,резултатот е ист-денес не би била тоа што сум,сите тие случувања влијаеле на тоа што сум денес.На моето мислење,карактер,живот.
А,да одиме во иднината? На пример за десет години,период кој сакам да го прелетам.Во главата си нижеме прашања: дали сеуште сум сама;деца;фамилија; дали сеуште сум жива? О па тоа е добро прашање.Што ако ве нема во иднината,тогаш...? Тогаш претпоставувам дека храброста да живееме ќе ја користиме во сегашноста,дека проблемите ќе ги решаваме будни,работите ќе ги натераме да одат одлично,и за промена ние ќе ги разбираме нашите блиски.
На крај на светот на кого му е потребна хибернација и временска машина?

Граници 02.03.2012

Добро...Кога ќе знаеме дали сме ја поминале границата,ако воопшто постои истата?
Навистина,се прашувам кога чашата почнала да се прелева,и зошто воопшто почнала? Зарем не може да биде подлабока,па да помине уште доолг период додека стигне до врвот?
И,да,секако,кои сте вие да кажувате дека неговото/нејзиното однесување ги поминало сите граници? Впрочем,ако тоа се вашите граници не значи дека се и нивните.Ако вие не умеете да гледате,дали тоа значи и ние да се преправаме дека сме слепи само колку да ви правиме друштво? Од кога тоа човечката глупост има граници?
-Дали кога вие ќе раскинете со момчето,а таа има еден куп додворувачи таа е ороспија? Или кога вие ќе се здебелите некое кило,таа изгледа како сучка; вие можете не можете да одите до Скопје а таа е на викенд во Париз-па таа никогаш нема да порасни...или...вие сте завршиле факултет а таа ни средно па вие сте попаметни...
Навистина,ОД КОГА ТОА СВЕТОТ ПОСТАВИ ГРАНИЦИ?
За мене...само небото претставува граница,сонцето насока,ветрот пријател,а луѓето...луѓето сеуште не сум ги дефинирала.
Зарем мора да ги прифатиме границите на општеството,да завршиш факултет,да се вработиш,да се омажиш,да имаш деца.
Верувајте ова навистина се граници кој никој не ги минува,но ако ги поминете,верувајте ќе бидете вратени назад од оние кои чекаат на истите а немаат храбтост да ги поминат.Станува збор за социопатолошките осуди кои ги граничат нечивите човечки умови.
Кога не би завршиле факултет,би пропатувале по цел свет,и да...би биле среќни...кога не би сте омажиле,би љубеле посилно,кога не би се вработели би се бореле за она што го сакате...Верувам дека станува збор за прилично дискутабилна тема која на крај се сведува на човекољубие но она-самољубието.Навистина...
Само замислете каков би бил светот без бракови,без факултети,без пари...Тогаш би имало повеќе љубов(би немало разводи),би имало повеќе паркови,писатели,уметници(луѓе кои ќе го прават тоа толку проклето добро без диплома,оние кои ја имаат никогаш не би копале паркови да засадат цвеќе),без пари.Верувам дека не би настанал хаос.Би требало да се вратиме во времето на првоте робовладетелски заедници во поглед на помирувањето на своите долгови-една овца-700 kw струја...или како и да се пресметува...
Барем би биле посреќни...

Љубов 04.01.2012

Често се слушаме себе си како го дискутираме овој збор од различни гледни точки; за тоа дали постои,колку постои,што е тоа и ред други збунувачки работи кои постојано го окупираат женскиот мозок.Да почнеме со основните прашања.
Дали постои? И да и не.Зависно од која страна на вратата се наоѓате.Дали ви раскинал или вие сте го направиле тоа.Да не развивам уште на почетокот демагогии,ќе заклучиме дака постои.Сметам дека сум компетентна да дадам една дефиниција која верувам дека повеќето од вас ќе ја прифатат,или можеби не.
Љубов претставува душевна појава која предизвикува одредени промени во човековиот организам; се задоволува со примање/давање спрема себе си/спротивниот пол/истиот пол(зависно каква е вашата сексуална ориентација) не е болест,но е пренеслива,не е нешто неизлечиво но се умира.Верувам дека би можела да дополнам уште многу,но овие неколку карактеристики се доволни да ви потврдам,објаснам, да ве убедам да верувате во љубов(ако сте ја изгубиле вербата дека постои).Себе си се сметам за голем борец на љубовта;секогаш заљубена,и дефинитивно ако постои Купидон јас би му била омилена играчка.
Веројатно сите вие сте биле заљубени,неколку пати. Се поставува прашањето-дали тоа било љубов?
-Бидејки претходно заклучивме дека постои,треба да се разгледаат и промените кои оваа душевна појава ги предизвикува кај нас.Знаете дека носи пролет(секако ги чуствувате пеперутките кои го летаат својот прв лет во моментот кога ќе го  здогледате), вашето срце секундарно добива аритмија или не го чуствувате-па мора да ве враќаат во живот,вашите дланки потат,вашите нозе се враќаат назад,а вашето тело копнее по неговата близина.Како психички промени кои ги предизвикува оваа честа промена се исклучување на вашата лева и десна хемисвера (целосно губење на околинската перцепција,не слушате гласови,па дури и халуцинирате дека ви се приближува), тоа е оној миг кога го заборавате својот мајчин јазик( не отварате уста) а речиси го разбирате секој изустен збор.
Потребата за љубов најчесто ја задоволуваме со споделување на истата,со очекување да ни биде возвратена,најчесто спрема личноста која е насочена,иако таа љубов нечесто е возвратена.
Постои и онаа добрата невозвратена љубов.Што тогаш? Чуствувате дека вашето срце ќе препукне од толку многу љубов чувана во себе,што несебично ја споделивте наоколу а прототипот за кого е наменета одбива да ја прими.
Љубовта не е болест-напротив таа е вирус.Кога еднаш ќе се заразите не постои лек ни научик да ве ослободи(сем да си го откорините срцето).
Умрев за/од љубов! ЗАРЕМ?!?
Од љубов? Ух,зарем премногу сте биле сакани па не сте можеле да продолжите-НЕ. За љубов? Па...донекаде- ДА.Сметам дека дефинитивно можеда се умре за љубов,за мечта да се биде љубен,за да се спаси љубовта,љубениот...
Ах,љубов, ПОСТОИШ ЛИ?!?!?

Машко- женска дигестија 29.12.2012

Насловот,секако самиот по себе е импресионирачки,но и толку несватлив што додека го пишувам ова се прашувам дали го одбрав вистинскиот збор-дигестија; не дека не се двоумев,па добро мислев на односи,мислења,еротика и сите оние бла бла бла машко-женски....нешто...И не дека нема да зборуваме за тоа,но еве,ќе ви објаснам зошто дигестија.Бидејки сум женско,и ќе бидам пристрасна,ако пишувам за некое од горе наведените ствари(па и феминистички настроена) одбрав работа која и кај двата пола е неизбежна,неконтролива,се случува сама по себе и за чудо и кај едните и кај другите на ист начин.Секако,пред да дојде до самото дигестирање на внесената храна и едните и другите поминуваат низ одреден психо-физички процес,селектирајки што да биде изедено,колку ,во кое време,на кој начин и со кого...Верувам дека ние-жените-поминуваме низ цела една фаза кога станува збор за исхрана и за тоа како да се конзумира истата.Па, бидејки верувам дека кај посилниот пол е пократка ќе почнам со нив(истото го пишувам со информираност и искуство-имам двајца браќа,и многу другари со кои сум разговарала за истото;секако тие ја гледаа едната страна на разговорот,додека јас го разработував нивниот психолошки однос со храната).Повеќето од мажите се гурмани(некои од нив знаат и сами да ја приготвуваат храната),најчесто ја консзумираат на брзина(немајки време во овај брз начин на живеење),сакаат да јадат во друштво на своите другари(најчесто во доцните утрински часови,враќајки се од ноќните клубови во некои од локалните фаст-фуд ресторани),или со својата фамилија(за некои од празниците во кои морално е да се собере целата фамилија),не се премногу прибирливи за тоа што ќе јадат(можат да изедат и цело магаре кога се гладни; секако има и од оние кои внимаваат на својот изглед броејки калории,протеини и сл.)За разлика од нив,ние не дека сме многу прибирливи но дефинитивно сме повеќе од нив.Кога станува збор за тоа што ќе јадеме веднаш почнуваме да пресметуваме за тоа каква реакција ќе предизвика истата во нашиот организам.На пример,ако има на домашнотот мени грав(обично во петок-баш во денот кога треба да се дотерате вие имате оброк кој го подува вашиот стомак,и предизвикува реакции кои сами по себе се природни но не се воодушевувачки за во јавност).За разлика,мажите со сласт ке го изедат негрижејки се дали ке им стои набрано блузето кое треба да го носат вечерта.Кога ја купуваме храната во маркетот(повторно зависно од личноста)броиме калории,за тоа колку исотото чини,дали може да се најде супститут за истото,колку би траело,дали би било вкусно(често сме скептици за некои производи)...

Највжниот миг во целата оваа работа е со кого...па добро...со фамилијата....(храната претставува пренесување на жртва,треба да се чекаат сите додека седнат,дојдат од на работа и нема станување додека не завршат сите со оброкот)или(ова решение ми се допаѓа повеќе)со вашите пријателки во некое локално барче каде сем евтиното лашко пиво служат и вкусни работи(похован кромид...аа....звучи бљак,треба да излегувате вечерва и не сакате да мирисате на кромидојни;повторно споредба....оние посилните не се замараат премногу дали ќе шират радиоактивност околу себе мирисајќи на кромид,лук)....Ако спаѓате во група на девојки кои внимаваат на својата линија ќе одберите ниско калоричен оброк,вегетаријанска пица,салата и други скапи но ниско калорични “вкусни” работи кои ги стругаат вашите заби бидејки не се зачинети,и не мирисаат ама баш на ништо.Вашиот ритуал на јадење го надополнувате со кратки паузи за коментирање за келнерот,услугата и храната,секако подпивнувајки од водата или сокот од цедено овошје,знаете,она правило:не се зборува со полна уста,не е културно.Не дека и ние кога сме гладни не би изеле цело магаре...хммм...добро не баш цело,(секако би ги оставиле ушите и опашката) но верувам дека по напорниот работен ден ретко која од нас размислува за тоа што да зготви,колку ќе биде калорично и сите оние претходно наброени работи.Секако,моментот кога доагате дома,сеуште облечени со палто и чевли го отворате фрижидерот и го грабате она најблиското на првата полица(не се наведнувате бидејќи цревата ви се залепени од глад,денес немавте време ни да земете човечки воздух ,а камо ли да јадете) и на помошната маса го конзумирате со страст она кое мислевте дека никогаш нема да го пробате.Тоа е тоа.Вашата потреба за глад е задоволена,па можеби за вечера вашиот партнер ќе направи нешто на кое нема да мора да му ги броите калориите,кое ќе можете да го јадете со раце,да ги оближувате вашите прсти....едноставно да уживате во истото и да...да заборавите дека сте женско и да ждригнете....Би пробале?

Добрите стари времиња 22.11.2011

Сите времиња што останале во минатото се добри.Вечерва мислам дека можеме да ја прескокнеме темата за минатото.Ајде да видиме дали воопшто можеме да зборуваме за иднината,ако некој воопшто од вас поседува такви предвидувачки моќиЗначи,целата иднина ни е составена од желби,тоа е еден.Желби кои ги поскакуваме сега,тоа е два.И,желби за кои ретко сте сигурни дека ке се остварат,тоа е три.Верувајте,знам да бројам повеќе од три но овие се повеќе од доволни.Целосната иднина е составена од желби? Точно.
Посакуваме : кариера,среќен брак,здравје,среќа.дипломирање,врска,пари,работа,патувања,диети,одмазда,вработување итн итн.
Добро,горенаведените ги замислуваме денес,за утре,задутре,за месец два пет да се остварат-значи за во иднина. А, сега да видиме за колку од горенаведените примери сме сигурни дека ќе се исполнат.Ќе ви одговорам јас,а секако и вие.Да почнеме.
1. Кариера,хммм...ја посакувам,верувам ќе се исполни...хмм....премногу рано да се мисли на кариера.Добро, понатаму.
2.Среќен Брак (пишувајки ги зборовите се насмевнувам) моментално на повидок немате врска,а камо ли брак,и тоа среќен
3.Здравје-па здрави сте-колку толку,млади и полни со енергија
4.Среќа-на овој или на оној начин,а можеби и мислите дека сте,и дека  ќе бидете во иднина,зависи од вашата карма
5.Дипломирање- тој уште не започнал средно школо,или факултет,а ја слушате реченицата: Јас кога ќе дипломирам ќе...ќе почекате има доста време за тоа
6.Врска-претходи на точка број 2
7.Пари- секогаш ќе ви недостигаат,сега и во иднина,никогаш доста,подобро да не ги измислеле се надоврзува со точка број 8
8.Работа-ако најдете работа за она што сте учеле(точка број 5) па можете да заработите пари ( точка број 7) и со нив да остварите некои од горенаведените точки...на пример 1 и 5.
9.Патување-секако кој не сака нова година во Париз,не бидејки вие уште не сте дипломирале па не сте се ни вработиле,не сте изградиле кариера па немате ни пари за да го остварите истото.
Дури не се сеќавате коа последен пат отидовте Скопје.
10.Диета-за ова не мора да поседувате никакви пари,можете да заштедите.Не попусто се сеќавате на реченивата -Од утре сум на диета(а поминале речиси еден месец утревци)
11. Одмазда-ќе видат тие што ќе му направам за тогаш.Планови,планови планови а срце не ве држи да го направите тоа.
12.Вработување-види точка 5,7,8...
Заклучок : Да не беа желбиве би немале иднина?!? Кој знае можеби примерите не беа најдобри....

Те сакам 09.10.2011

Колку време помианло кога последен пат ви кажале дека ве сакаат? Или ве прегрнале,или ве натерале да затреперете како последниот есенски лист пред да падне на земјата?
Сигурно доста,штом вашите дланки треперат од штотуку преживеаната емоционална бура. Гледате дека надвор е ладно па речиси некои десетина степени,а покрај вас нема никој да ве загрее; не помислувате на печката бидејки струјата поскапела. Нема кој да ги подари насмевка,или едноставно да го затвори прозорецот пред кој стоите гледајки надвор. Вашите родители се на работа,или дома,но,не чуствуваат никаква потреба да ви кажат дека ве сакаат.Знаете дека е така,но потребно е да ги чуете тие два збора како продираат од ушните школки до вашето срце.Знаете дека ве сакаат-тие се ваши родители-или така ве убедиле.Сеуште седите покрај прозорецот?
Ете можете да го земете телефонот и да им се јавите на вашите пријатели-сигурно ќе ви понудат утеха-онака на брзинка-знаете дека до нив има некој кој ги чека,или некој кој ги држи во прегратка.Итате низ вашата глава прашувајки се Зошто?
Каде изчезна магијата на они два збора- ТЕ САКАМ- без разлика од кого ќе бидат кажани-едноставно имате потреба да ги чуете...
Па добро-колку често сте ги кажале вие? Што размислувате,знаете дека можеби никогаш не сте ги кажале,или да,но било одамна. Па зошто сакате да ги чуете? Можете да застанете пред огледало и на својот одраз да му кажете ТЕ САКАМ-но нема да ви одговори.Можете дури и да го прегрнете огледалото,но тоа нема раце да ви ја возврати прегратката,дури можете да ја почуствувате неговата студеност. Ве гледам се качивте на рамката на прозорецот.Ве молам слезете пред да направите нешто навистина глупаво.Оставете го дождото да паѓа,вие не сте дожд,вашите солзи не се дожд,слезете.Не гледајте надолу,високо е,ми се превртуваат цревата од самата помисла дека стоите на работ на прозорската рамка на последниот кат од десеткатнивата.Ете спуштете ја ногота,не, не не на таа страна,ве молам не...Не....Жалам што не можев да го сопрам вашиот пад врз лепливиот паркет.Си ја удривте глават и надлактицата-жалам,таква болка сигурно немаше да чуствувавте ако префрлевте на другата страна.Тогаш немаше да чуствувате никаква.Силни сте.Го затворивте прозорецот и запаливте цигаре тресејки се од страм.Се застрамивте пред себе.Доволно сте храбри за да продолжите да живеете и да кажете ТЕ САКАМ.Слободно јавете се на вашите родители,пријатели па и непријатели-и тие на тоа би одговориле со - И ЈАС ТЕБЕ- верувајте!

Слепило 13.06.2011

Каков би бил животот во потполна темнина?
Дали би биле доволно храбри да спроведете испитување  за да го дознаете тоа? Еве, на пример земете црн превез и ставете го околу вашите очи. Пробајте да издржите 24 часа за да можете да ги сумирате резултатите. Би забележале колку многу немаме со тоа што гледаме- можам да го докажам...и првата минута помината во темнина беше доста чудно искуство.После втората се навикнувате. Чуствувате дека вашите останати сетила,мирис,слух,допир работат со многу поголема брзина од претходно.
Водејки разговор со пријалтелите (кои дефинитивно ве гледаат чудно-можете да го почуствувате тоа)се трудите да го пронајдете нивниот лик во вашата библиотека од сеќавања,да замислите како изгледаат само според она што го слушате.И верувајте, да трагате само по она сеќавање каде што вашите пријатели се среќнимили пак...не можете да се сетите на ништо.Сваќате колку се сиромашни вашите сеќавања и колку малку,па,им посветувате внимание кога ви зборуваат.Колку малку ја паметите нивната насмевка,или подигнати веги.Се напрегате да го почуствувате нивниот мирис и топлина...колку да можете да се ориентирате на која близина се наоѓаат.Правите една целосна слика на околината во која седите.Доброто во оваа работа е што самите можете да ја креирате околината.Зависно од ширината на вашата фантазија можете да си создадете прекрасен свет.Со затворени очи можете да го слушнете звукот на гасеницата која копа во скапаниот корниз,чукањето на срцето на вашите пријатели. Можете да го почуствувате мирисот на згаснатаа свеќа,новиот весник,мирисот на овенатото цвеќе,мириси за кои не сте знаеле дека воопшто се наоѓаат во вашата душа.Почнувате да добивате слика за она што се случува околу вас без да го гледате истото.Сваќате колку навистина немате доверба во себе.Патетично.Ги допорате предметите околу себе и се трудите ја ја замислите нивната боја.Го чуствувате силниот зрак на сонцето,но не можете да ги видите облаците кои наидуваат или смиреното небо.Ох,колку само навистина сме слепи.Колку пропуштаме со тоа што еден ден сме ставиле превез на нашите очи.Светот е поинаков-кога го гледаш.Навистина е суров и прекрасен во исто време.
Сега можеме да го направиме и вториот тест : Ставете црн превез околу вашата душа.Забележавте промена?!?1
Доживеавте целосен дебакал на вашата личност.Ниедно од вашите сетила не функционира.Наеднаш ослепевте,оглувевте,па дури не го чуствувате ни силниот мирис на запалената совест кој се шири непрестано околу вас.Мислите-можеби премногу го стегнавте превезот околу вашата душа.Сега тргнете го превезот...Забележавте некаква разлика?!?! НЕ! Го прогласувам овој тест за неуспешен.Неуспеав да ја побијам теоријата дека човекот е слеп и кога гледа....навистина е така.Премногу време трошиме фокусирајки се на на работи кои навистина не претставуваат ништо што навистина не исполнува,заборавајки го мирисот на блага мента на усните на нашиот љубен,мекоста на нашата прекривка,звукот на раштиманата виолина или грубиот допир на нашите родители,
Сме станале целосно сенилни за она што го перцепираме на овој или на оној начин.
Верувајте,светот на оние кои навистина го изгубиле сетилото за вид,слух,мирис....е многу побогат од нашиот.Не трудете се да го побиете овој факт-впрочем и самите знаете дека е вистина.
Сега можете да ги ококорите вашите очи и да ги впивате различните мириси,звукови од вашата душа.Освежете се со некое пријатно сеќавање,трудејки се да се сетите на истото,на емоцијата која тогаш ве обзела.
Правејки го тоа - ќе прогледате со вашата душа!